امروز در خبرها خواندم که اتحادیه‌ی اروپا اعلام کرده تا سال ۲۰۲۷ واردات حامل‌های انرژی از روسیه را متوقف خواهد کرد.
وجود اختلاف و رویارویی همیشه بین اتحادیه‌ی اروپا و روسیه همیشه موضوع واضحی بوده که این روزها به بهانه‌ی حمله‌ی روسیه به اوکراین منجر به وضع تحریم‌ها و موضع‌گیری‌های جدیدی شده. وابستگی شدید اروپا و بزرگان صنعت همچون آلمان به حامل‌های انرژی، خصوصاً نفت و گاز روسیه نیز همواره یکی از برتری‌های استراتژیک روسیه در نبرد تاریخیش با بلوک غرب بوده که اهمیت آن از هر دو طرف در جنگ اخیر خودش را به خوبی نشان داد.
با این حال، به رغم تمام تصمیم‌ها و سیاست‌هایی که بر سر این برتری استراتژیک طی هفته‌های اخیر گرفته‌شده (مانند درخواست روسیه از پرداخت بهای انرژی صادراتیش به روبل یا ایجاد پروکسی‌های صادراتی، و از سوی دیگر تحریم‌های کشورهای بلوک غرب و تلاش‌هایی همچون تزریق ذخایر استراتژیک نفت آمریکا به بازارهای جهانی) این تصمیم برایم رنگ و بویی جدا از سیاست داشت:
جنگ، فضایی است که تصمیم‌هایش در لحظه گرفته می‌شود. کشورها در لحظه تحریم می‌کنند، در لحظه حمایت می‌کنند و در خصوص ارائه یا محرومیت از منابع تصمیم می‌گیرند. در این فضای مبهم، اتحادیه‌ی اروپا تصمیم می‌گیرد به این برتری استراتژیک پایان دهد اما خوب می‌داند سیاست‌های لحظه‌ای و تصمیم‌های آنی، جز خطی بر صفحات تاریخ اثر دیگری نخواهند داشت. پس در واقع‌بینی تمام ۵ سال زمان برای پایان واردات حامل‌های انرژی صرف می‌کند.
در روزهای پیشین، هفت شرکت تولیدکننده‌ی واکسن کووید۱۹ در کشور به وزارت بهداشت اعتراض کردند که واکسن‌هایمان در انبار در حال منقضی شدن است و یا برایمان صادر کنید یا از ما بخرید!
آن روزها که شرکت‌های دارویی جهان تصمیم می‌گرفتند پروژه تولید واکسن کووید۱۹ را خود شروع کنند، با دیگران همکاری کنند، یا از بازارش کنار بکشند، ما (مثل خیلی از اوقات دیگر) هدف را فراموش کردیم و به فکر حماسه‌ساختن افتادیم! در حالی که جهان خود را با ۶ یا ۷ نوع واکسن کووید۱۹ واکسینه می‌کرد، ما به جایی رسیدیم که حتی صاحبان زیرپله‌ها هم می‌توانستند به فکر تولید واکسن بومی خودشان بیفتند و اکنون ماییم و هفت نوع واکسن ایرانی، که در زمان نوشتن این متن جز خودمان تنها مالزی، نیوزیلند، مجارستان و ترکیه برای مسافرت‌کردن آن‌ها را به رسمیت می‌شناسد.
میلیاردها تومان سرمایه و دیگر منابع در کشوری که با مشکلات مالی متعدد روبرو است بر باد رفت، در انبارها در حال منقضی شدن است، تا افتخار کنیم به داشتن هفت نوع واکسن بومی که نه به کارمان می‌آیند و نه کسی برایشان تره‌ای خرد می‌کند!
در همین روزها است که آقایان دستور می‌دهند تا فردا قیمت‌های تمام کالاها به قیمت پارسال برگردند، و دانشجویان در دیدار با شخص اول حکومت (رهبری) درباره‌ی زمان آزمون دستیاری ۴۹ با رهبر صحبت می‌کنند و از او می‌خواهند دستور دهد زمان آزمون جابجا شود!
از تصمیم اتحادیه‌ی اروپا آموختم که مدیریت (از مقیاس یک خانه و خانواده تا اتحادیه‌های بین المللی) باید با واقع‌بینی، صبر و دوراندیشی و توجه به هدف باشد، نه براساس هیجان و جو و احساسات.